Ettumanoor Visheshangal

Friday, December 20, 2013

രതിയുടെ പൂക്കൾ വിരിയും കാലം

രാവിൻറെ നീലകമ്പളത്തിൽ പറന്നു പറന്നു പറന്ന്.......
ചെഞ്ചുണ്ടുകളിൽ തേൻ നുകർന്നും
നിൻറെ മന്ദ്രനിനാദ കൂജനങ്ങളിൽ
രോമഹർഷമേറിയും
കണ്ണേറു കിട്ടാതെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചിടും
മാതളതേൻപഴം നേദിച്ചു തന്നും
ആരോരുമറിയാത്ത കല്പകോദ്യാനത്തിൽ
നാം രണ്ടിണക്കിളികളായി പറന്നും....
നീയെന്നിൽപൂത്തതിതെത്ര വേഗം....
രതിയുടെ പൂക്കൾ വിരിയിച്ചിതെത്ര വേഗം!

2 comments:

ajith said...

ആവേഗം!!

സൗഗന്ധികം said...

രതിയുടെ അക്കരെയിക്കരെയോളം കണ്ടുമടങ്ങുമ്പോൾ...

നല്ല കവിത

സന്തോഷവും,സമാധാനവും നിറഞ്ഞ ക്രിസ്തുമസ്സും,പുതുവത്സരവും നേരുന്നു.




ശുഭാശം സകൾ....