രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയില് ഒഴുകി വരുന്ന
കാറ്റില് ഉമ്പായിയുടെ വിരഹത്തിന് നോവ് കലര്ന്ന ശബ്ദം പാടുന്നു.
നെഞ്ചിന്റെ ഉള്ളില് നിന്നും ഉയരുന്ന തേങ്ങലില്
വഴിപിരിഞ്ഞ സഖിയുടെ ഓര്മ്മകള്.
കാലത്തിന്റെ കൈവഴികളില് പൊടിപിടിച്ച
ചിത്രങ്ങള്ക്ക് മങ്ങലലേറ്റതും
നെഞ്ചോട് ചേര്ത്ത സ്വപ്നങ്ങള്
അലിഞ്ഞലിഞ്ഞില്ലാതായതും
എത്രയോ പാടിയ പാട്ടിലെ
വരികള് മറന്നത് പോലെ നിസ്സഹായരായി
നിന്റെ ഓര്മ്മകള് എന്നില് നിന്ന്
ഇല്ലാതായതും
ഒക്കെ ഒരു നിഴല് ചിത്രമായി
അവശേഷിക്കുന്നു.
കലാമണ്ഡലം ഗോപിയാശാന്റെ
സ്ത്രീവേഷം അരങ്ങില് ഒരു
നിലാദീപ്തിയായി ഒഴുകി പരക്കുന്നു.
ക്ഷേത്രനടയിലെ ആല്മരത്തില് നിന്നും
ഇണയെ പിരിഞ്ഞ ഏതോ പക്ഷിയുടെ
വിരഹഗാനം ഒരു നോവായി
എന്റെയുള്ളം പിളര്ന്നു
മുറിവേല്പ്പിക്കുന്നു.
ആളൊഴിഞ്ഞ അരങ്ങില് കളിവിളിക്കിന് തിരി
അണയാനായുള്ള അവസാനത്തെ
ആളിക്കത്തല് തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞു
തെരുവിലെ വിജനതയില് ഉമ്പായിയുടെ വിരഹാര്ദ്രഗാനം
അപ്പോഴും പാടികൊണ്ടിരുന്നു...
"കല്ലല്ല, മരമല്ല കാരിരുമ്പല്ലൊരു
മുല്ലപ്പൂവാണു നിന് മാനസം ...."
1 comment:
ഗസല്നാദം
Post a Comment