വാഴ്ക, വാഴ്ക തമ്പുരാന്‍ വാഴ്ക!

നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇനി നീ പാടരുത്
നിന്റെ സ്വപ്നത്തെക്കുറിച്ചും, സ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ചും ഇനി നീ പാടിയാല്‍
അതിനു പാരഡി എഴുതി നിന്നെ കൊന്ന് കൊലവിളിക്കും.

നിന്റെ ദാരിദ്ര്യത്തെക്കുറിച്ചെഴുതിയാല്‍, ക്ലീഷേ, ക്ലീഷേ
എന്നാര്‍ത്തുകൊണ്ട് തെരുവില്‍ക്കൂടി ഞാന്‍ നഗ്നനായി ഓടും

നിനക്ക് എഴുതാവുന്ന വിഷയങ്ങള്‍;

ലോകം ഇന്നവസാനിക്കുമോ നാളെയവസാനിക്കുമോ?
ഞാന്‍ ഉറങ്ങാന്‍ പോകുന്നു; എനിക്കാരും നല്ല സ്വപ്നങ്ങള്‍ നേരുന്നില്ലേ?
എനിക്കു മടുത്തു; ഞാന്‍ ഇന്നു വൈകുന്നേരം ആത്മഹത്യ ചെയ്യുമോ , ഇല്ലയോ? (അയ്യേ,
പറ്റിച്ചേ; എത്ര കമന്റു വരുമെന്നറിയാന്‍ ഞാന്‍ എണ്ണിത്തുടങ്ങുകയാ- മണ്ട•ാര്‍!)

ജീവിതത്തിലെ വേദനകളും, ക്ലേശങ്ങളും നീയെന്തിനു ഞങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ കെട്ടിവെയ്ക്കുന്നു.
ഇത്, അര്‍മാദത്തിന്റെ ഉത്സവമേളമാണ്.
ഇവിടെ നിന്റെ ജീവിതം പോലും ഞങ്ങള്‍ക്കു കളിയാടാനുളള
കൡുപകരണങ്ങള്‍ മാത്രം!

നിന്റെയെഴുത്തിനെ വിലയിരുത്താന്‍,
നിന്റെ ജീവിതത്തെ അറിയാന്‍
കാരുണ്യത്തോടെ, തൊട്ടുതലോടാന്‍
നീയെന്റെയാരാണ്?
നീയും ഞാനും തമ്മില്‍ എന്ത്?

അടിമചന്തയിലെ വിധേയത്വവും, കുനിഞ്ഞുതാഴാന്‍
വളഞ്ഞ നട്ടെല്ലും ഉള്ളിടത്തോളം
നീയെന്റെ പ്രിയ പുത്രന്‍.
നീയെന്ന് നിന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നുവോ ആ നിമിഷം
നീയെന്റെ ശത്രു.

ആത്മരതിയുടെ പുളപ്പുകള്‍ക്കിടയിലെ
അപശബ്ദമാകാതെ
കടന്നു പോകുക.
കഴുതപ്പുറത്ത് മഹാരാജാവെഴുന്നെള്ളാന്‍
സമയമായി.
വാഴ്ക, വാഴ്ക തമ്പുരാന്‍ വാഴ്ക
വാഴ്ക വാഴ്ക തമ്പുരാന്‍ വാഴ്ക!
(രാജാവു നഗ്നനാണെന്നെങ്ങാനും മിണ്ടിയാല്‍
കൊന്നു കളയും.)